Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

ΤΟ "ΑΧ" ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ....


ΕΚΤΑΚΤΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ


Κυρίες και κύριοι. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προ ολίγων λεπτών προέβη στα εξής:
Κάλεσε τους αρχηγούς όλων των κομμάτων. Τους είπε ότι ντρέπεται τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας ν’ αποκαλείται πρόεδρος μιας τέτοιας δημοκρατίας.
Τους είπε ότι το αναθεωρημένο σύνταγμα δεν του επέτρεπε να διαλύσει τη Βουλή και να κινηθεί εντός του νομικού πλαισίου γι’ αυτό κι έχει κατοχυρώσει την επιτυχία του εγχειρήματός του με τη βοήθεια του Υπουργού Εθνικής Αμύνης τουτέστιν του στρατού ο οποίος μέσα στις αρμοδιότητές του τις συνταγματικές έχει την υποχρέωση να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του κυρίαρχου ελληνικού λαού και στην έσχατη ανάγκη να επεμβαίνει υπέρ αυτού.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τούς είπε ότι έφεραν τη χώρα σ’ αυτή την κατάσταση, είτε διότι είναι ανίκανοι, είτε διότι είναι μεν ικανοί αλλά διεξάγουν άνισον αγώνα. «Πάντως, μεταξύ μας» είπε ο κύριος Πρόεδρος, «ενώ μιλάμε για διαφθορά, αποφεύγουμε να πούμε ότι τίποτε δεν διαφθείρεται από μόνο του, χωρίς κάποιον διαφθορέα. Ο κύριος Πρωθυπουργός είπε σε ξένους προ καιρού ότι έχει να κάνει με μια διεφθαρμένη χώρα αλλά δεν ανέφερε πως την χώρα την διέφθειραν οι πολιτικοί της κι όλο το παρασιτικό περιβάλλον των πολιτικών της. Ένας αληθινός πολιτικός ψηφίζεται για τους αγώνες του υπέρ της επικράτησης του δικαίου και για τα έργα του. Ένας δήθεν πολιτικός ψηφίζεται για τους διορισμούς και τα ρουσφέτια του, δηλαδή ψηφίζεται από τους διορισμένους στο δημόσιο, τουτέστιν παίρνει την εξουσία με εξαγορασμένους ψήφους. Όμως τούτο είναι μια δήθεν δημοκρατική διαδικασία. Αγορασμένη δημοκρατία δεν υπάρχει. Κι αυτό κάνει τη διαφορά ανάμεσα στη δημοκρατία και στα άλλα συστήματα διακυβέρνησης.

Ναι» είπε ο Πρόεδρος «εγώ νομίζω ότι φέρατε τη χώρα στην κατάσταση αυτή είτε λόγω του ότι είστε ανίκανοι, είτε λόγω του ότι είστε μεν ικανοί αλλά διεξάγετε άνισον αγώνα. Όμως εδώ και μήνες πρέπει να σας πω κύριοι ότι συχνά μεταμφιέζομαι, γίνομαι ζητιάνος, τραβεστί, τουρίστας, μετανάστης, απλός εργάτης, και προσεγγίζω τα στρώματα εκείνα του λαού που εσείς βαδίζοντας στα ξυλοπόδαρα της εξουσίας δεν μπορείτε ποτέ σας να προσεγγίσετε. Μπήκα στην καρδιά της πραγματικότητας, ακούω με τα ίδια μου τ’ αυτιά όσα λένε οι άνθρωποι του λαού. Οι άνθρωποι του λαού λοιπόν, οι εκτός των διορισμένων ψηφοφόρων σας, δεν ομιλούν πλέον για ικανότητα ή ανικανότητα. Οι άνθρωποι αυτοί που αποτελούν και την πλειοψηφία του λαού, αλλά και την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, λένε και ξαναλένε, ότι πιστεύουν ακραδάντως ότι έχουν να κάνουν με προδότες που υποκρίνονται ότι προσπαθούν να σώσουν τη χώρα, αλλά πρόθεσή τους έχουν να εφαρμόσουν την προσχεδιασμένη διάλυση της χώρας, την ταπείνωση και τον εξευτελισμό του λαού της, με απώτερο στόχο την σταδιακή και πλήρη εξαφάνισή της χώρας και του λαού. Δεν γνωρίζω αν η πίστη αυτή του λαού ευσταθεί. Όμως από τη στιγμή που αυτή είναι η πίστη του κι όχι απλώς η υποψία του, η διακυβέρνησή σας, ανεξαρτήτως καλών ή κακών προθέσεων, δεν εκπροσωπεί τον λαό, δεν σας νομιμοποιεί ενώπιον του λαού, κι έπρεπε αυτό να το λάβω σοβαρότατα υπόψιν. Είσαστε παράνομη εξουσία και ψευδώς αποκαλείστε εκπρόσωποι του λαού.

Κύριοι, μπρος στην πίστη αυτή του λαού, αν και είμαι σάρξ εκ της σαρκός σας, ένοιωσα σφοδρή την ανάγκη να συνταχτώ με αυτούς που το σύνταγμά μας θεωρεί ως κυρίαρχους, δηλαδή ένοιωσα την ανάγκη να συνταχθώ με τον λαό.

Γι’ αυτό και ζητώ απ’ όλους σας να παραιτηθείτε. Τόσο οι αρχηγοί των κομμάτων όσο και ολόκληρο το βουλευτικό σώμα. Να παραιτηθείτε ησύχως και να πάτε στα σπίτια σας ή όπου αλλού θέλετε. Πάει καιρός πολύς που άρχισα να σχηματίζω λίστα από τους σημαντικότερους Έλληνες που βρίσκονται στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας και τους έχω ήδη καλέσει να αναλάβουν τη διακυβέρνησή της. Πρέπει να πω δε ότι την ελλιπή λίστα μου αυτή, την έχω ήδη συμπληρώσει με προσωπικότητες που βρήκα καταγεγραμμένες στις μαύρες λίστες ξένων μυστικών υπηρεσιών, κρατών που είτε έχουν συμφέροντα τα οποία συγκρούονται με την πρόοδο της χώρας μας, είτε που έχουν διεκδικήσεις επί των εδαφών και της εθνικής μας κυριαρχίας. Δύσκολο έργο να έρθουν στα χέρια μου αυτές οι λίστες, αλλά, ύστερ’ από τεράστιες προσπάθειες, έφερα εις πέρας το έργο αυτό. Διότι είναι εξόχως σημαντικό να γνωρίζεις το ποιοι βρίσκονται στις μαύρες λίστες των ξένων μυστικών υπηρεσιών. Όπως αντιλαμβάνεστε το να έχουν διεκδικήτριες δυνάμεις στη μαύρη λίστα τους κάποιον, αυτομάτως αυτό σημαίνει ότι αυτός ο κάποιος είναι ιδιαιτέρως επιβλαβής για τα συμφέροντα των διεκδικητριών αυτών δυνάμεων και ιδιαιτέρως επωφελής για την ίδια του τη χώρα…»

Κυρίες και κύριοι τηλεθεατές. Οι αρχηγοί των κομμάτων ως και ολόκληρη η Βουλή, έχουν ήδη παραιτηθεί. Αναμένουμε τις περαιτέρω εξελίξεις…






ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ:


ΕΛΛΑΔΑ 1999

Στον Κώστα Καρυωτάκη· στον Διονύσιο Σολωμό

Η Εκκλησία γυρεύει πελατεία,
κάνει εκπτώσεις, προσκαλεί τη νεολαία
να συνταχτεί με τη δική της τη σημαία
για νά ’βρει δύναμη και πλούτο κι ευτυχία.

Τα κόμματα γυρεύουν πελατεία·
θα κάμουν σίγουρα το άδικο πιο άδικο.
Αφίσες και μεγάφωνα, παράτες, μεγαλεία.
Ω θεία Ελλάδα, ω απέραντο σκυλάδικο.

Οι νταβατζήδες ψάχνουν πελατεία·
πουλούν το κρέας τους στην πιο φτηνή τιμή.
Μπορεί να βρίσκει την οδό της την ευθεία
ακόμα και η πιο στραβιά ψωλή.

*
Κανείς μη χάσει τις ειδήσεις των οχτώ.
Στην άσφαλτο, στο πάρκο, στην πλατεία
για κάθε γούστο τζάμπα δυστυχία
για κάθε βίτσιο αίμα αχνιστό.

Χαζοχαρούμενες κυρίες (σταρ τις λένε
της τηλεόρασης) πολύ ευγενικά
θα σας μυήσουν σε κηδείες και γενικά
θα απολαύσετε ανθρώπους που θα κλαίνε.

Γουλί κεφάλια, δήμιοι με γραβάτα,
για τα αφεντικά τους θα σας πουν
πού έβηξαν, πού έκλασαν και πώς αποπατούν
φορώντας φουστανέλες είτε φράκα.

*
Στεφανωμένος απ’ του ορίζοντα το φράχτη
το τέμπλο αγγίζω του πανάρχαιου βουνού.
Ράβδοι κοντά μου ηχηρότατου νερού.
Και να η θεότης του μεγάλου καταρράχτη.

Μοιράζει το αστείρευτο κορμί του
στ’ αγρίμια, στους αγίους, στους ληστές και στα πουλιά.
Ο ποιητής που στάθηκε, έχασε τη φωνή του
μόλις αντίκρυσε την τόση ομορφιά.

Η ανθισμένη του δορά χίλιους αιώνες
κρέμεται πλάι στο βραχόγκρεμο εκεί.
Κι αυτός να παίζει κομπολόι από σταγόνες
καθώς ολόγυμνος στην άβυσσο πατεί.


ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΑΝ ΚΑΙΟΜΕΝΗΝ
ΚΑΙ ΜΗ ΒΑΤΕΥΟΜΕΝΗΝ

Ρωτάς λοιπόν τι θα ψηφίσω εγώ;
Μα ξέρεις πάντοτε ψηφίζω το Θεό.

Και για να δώσω πλήρη απάντηση στα λόγια σου:
Η κάλπη βρίσκεται ανάμεσα στα πόδια σου.


ΤΙ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ ΠΙΑ ΤΟ ΠΕΟΣ

Τώρα που ’σαι Ευρωπαίος
τι χρειάζεσαι το πέος;
Τι το θέλεις το αιδοίον
αφού ζεις εις Παρισίον;

Δώσ’ στους Τούρκους το Αιγαίον
εσύ είσαι Ευρωπαίον
κι Ευρωπαίον όταν είσαι
την πατρίδα σου ξεσκίσε.

Δώσ’ τη Θράκη στην Τουρκία.
Ήπειρον στην Αλβανία.
Τη Μακεδονία στα Σκόπια.
Εσύ έχεις βοσκοτόπια.

Τι τα θέλεις τα εδάφη
που όλο ξεσηκώνουν πάθη;
Δείξε μεγαλοψυχίαν
προς Βορράν και προς Ασίαν.

Κόψε γλώσσα κόψε πέος.
Τώρα είσαι Ευρωπαίος!
Παρθενώνα και Ηραίον
δώσε τα στον αρουραίον.

Έρχεσαι απ’ το Λας Βέγκας.
Διώξ’ το «μέγας». Είσαι «μέγκας»
και θα γίνεις πιο μεγκάλος
αν τα βλέπεις ως Βανδάλος.

Να γραφτείς και εις την ΣΙΑ.
Μα δεν είναι προδοσία
να μην έχεις τώρα πέος
αφού είσαι Ευρωπαίος.

Κατά βαθουλόν βεβαίως
τα ευρώ είν’ η ουσία
κι όχι πού ’σαι Ευρωπαίος·
κόψε το λοιπόν το πέος.


ΤΟ ΔΥΣΤΥΧΟ ΚΑΛΑΜΙ

Καλάμι εσύ που ο τσιφούτης όλα τα λεφτά του εντός σου έχει μάσει
και δεν τολμά να παίξει μετά σού μην τύχει και τα χάσει.

Καλάμι που σε ίππευσε κι ο γάιδαρος των όνων η κουφάλα
και γύριζε σε στέκια επαρχιώτικα και φώναζε τον κόκκορα κεφάλα.

Καλάμι εσύ που σε ιππεύουν μπουρδολόγοι Αθηναίοι, Πατρινοί και
Αγρινιώτες
κι έτσι φαντάζονται πως είναι συγγραφείς και ποιητές και του Σωτήρος οι
ιππότες.

Καλάμι που σε ιππεύουν όσοι απ’ τους ομοίους τους παινεύονται για
όποια τυπωμένη τους βλακεία
κ’ ύστερα πάνε και πουλάνε μούρη σοβαρού, στοχαστικού μεγάλου ανδρός
στα καφενεία.

Καλάμι που σε ίππευσε ακόμα κ’ η Γυναίκα εκείνη από τη Ζάκυνθο του
Αγίου Σολωμού,
κι όσα κακά δεν εύρισκε στους άλλους τα ’φκιαχνε μονάχη από τον ίδιο της
το νου.

Καλάμι που σε ιππεύσαν κριτικοί κι εν τέλει εσύ κακό το τέλος είχες
γιατί ως λέγουν πάντα της ψωλής που ’ναι κοντή της φταίγανε οι τρίχες.

Καλάμι που σε ιππεύουνε αυτοί που μεταξύ τους δίνουνε και παίρνουνε
βραβεία
και κάνουνε τον Κώστα Καρυωτάκη απανωτά να φτάνει σε θανάτου
οργασμούς από αηδία.

Καλάμι που σε ιππεύουν όσοι πίσω απ’ αρχόντων κ’ ιερέων κουστωδία
κρύβονται για να κάνουνε επίσημη και νόμιμη την όποια δυσωδία.

Καλάμι περιμένεις από βάρβαρους ηγέτες ν’ αγαπήσουνε τα δώρα των
Μουσών;
Κοίτα τους υπουργούς τους με τι ζήλο οι αχρείοι παραχώνουνε το στόμα
των βρυσών.

Καλάμι δεν με νοιάζουν οι τιμές τους κι όλα εκείνα που ο Έλιοτ ονόμασε
κηλίδες
μα είναι που σκοτώνουν την ψυχή κάθε λαού για να την κάνουν
παλιοσίδερα και βίδες.



ΥΓ.
Καλάμι που σε δώσανε ως σκήπτρο στο Χριστό
για να του κάνουνε με σε τον εμπαιγμό χειροπιαστό

μα δεν ηξεύρανε πως ήσουνα το πλέον ταιριαστό
για βασιλέα ποιητή και για εξόριστο θεό.

Καλάμι όσοι είναι στα μετόπισθεν δεν ξέρουν
ποιος είναι όντως ο εχθρός και για ποιο λόγο υποφέρουν.

Κι ούτε μπορεί κανείς να φτάσει εκεί να τους το πει
γιατί τα νέα τούς τα φέρνουν αλλαγμένα οι εχθροί.

Αλλοίμονο στους αγγελιοφόρους.
Οι ψηφοθήρες θέλουν μόνο ψηφοφόρους

και πληρωμένοι χειροκροτητές
τους κρύβουν σα σκοτώνουν ποιητές.

Καλάμι μόνο αν βρίσκεσαι στην πρώτη τη γραμμή
ξέρεις ποιος είναι ο εχθρός, πώς πολεμάει, και γιατί.



ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

12 ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ*

1

Στο δίχτυ σου από φιλιά σαν ψάρι σπαρταράω·
σκίσε το, αχ, στο σώμα σου μέσα να κολυμπάω.

2
Αυτός που μ’ έρωτα θαρρεί τον πόθο του θα σβήσει
δεν ξέρει ανήμερο θεριό πως πάει να ξυπνήσει.

3
Πως το θεριό είναι θήραμα το ’χουνε λησμονήσει
αφότου σακατέψανε τη γλώσσα και τη φύση.

4
Της προδοσίας λες φιλί, σού ’δωσα. Γύρνα πίσω
και μ’ ένα δεύτερο φιλί το πρώτο μου να σβήσω.

5
Στα μπούτια σου ανάμεσα έγραψες τις ασκήσεις
και μού πες «με τα χείλη σου, θέλω να μου τις σβήσεις».

6
Του δράκου σπέρμα μ’ έκαψε, με πνίγουνε τα φίδια
αφότου με τον Κέρβερο άρχισες τα παιχνίδια.

7
Ποτάμι είμαι, πάρε με, μες στη βαθειά σου κοίτη
πριν ξεχειλίσω και καούν του πάνω κόσμου οι κήποι.

8
Του Γαλαξία μού ’ριξες το δίχτυ να με πιάσεις·
ολόκληρη ζωή με τρως κι ακόμα να χορτάσεις.

9
Κατάρτια είναι τα κλαριά και το χορτάρι κύμα
και του ανθρώπου ο σκελετός η άγκυρα στο μνήμα.

10
Αν και τι είναι ο Θεός, αδυνατούν να πιάσουν
λένε πιστεύουν, τις καλές, τις σχέσεις τους μη χάσουν.

11
Βροντή, με ξύπνησες, κι αλί, μόνος ξανά, τι κρίμα.
Κανείς δεν ξύπνησε απ’ αυτούς που κείτονται στο μνήμα.

12
Θεός: η Φύση, τ’ Άπειρο, κι όλα που αγναντεύω
μα πάνω απ’ όλα η θηλυκή ύπαρξη που λατρεύω.





__________________
*Μαντινάδες· αρχικά, μαντικά ερωτικά δίστιχα, ομοιοκατάληκτα, δεκαπεντασύλλαβα συνήθως, που απαγγέλονταν στις ερωτικές-μαντικές τελετουργίες του Κλήδονα, κατά την παραμονή είτε ανήμερα του Θερινού Ηλιοστασίου.