ΙΟΥΛΙΟΣ – ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ:
ΠΩΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΘΥΜΑ ΣΕ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΘΕΙ (και να μην
μιλήσει) ΑΥΤΟΣ ΚΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΟΥ ΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΕΙ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟ
ΣΟΒΑΡΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ (ή αντιλαμβάνεται γύρω του):
ΤΟ 2013 ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ την
βαρβαρότητα των κυνηγών να συνεχίζεται ανάμεσα στα σπίτια μας, στις αυλές μας,
στους δρόμους μας, στα κτήματά μας, κι ακόμα, βλέποντας την αδιαφορία των
τοπικών αρχών, (εκτός της αστυνομίας που πάντα ανταποκρίθηκε στις τηλεφωνικές μας
κλήσεις), συνέταξα την παρακάτω επιστολή, με δική μου πρωτοβουλία αλλά και τη
παροτρύνσει των υπογραψάντων την επιστολή αυτή γειτόνων, μονίμων κατοίκων της
περιοχής είτε παροδικών, φιλοξενουμένων είτε διαμενόντων για λίγο καιρό σε
τροχόσπιτα.
ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ το πρόβλημα με τους
κυνηγούς συνεχιζόταν, με τις αρχές να αδιαφορούν, το 2015, ξαναέστειλα την
επιστολή αυτή στον Υπουργό Περιβάλλοντος.
ΚΙ ΑΝΤΙΣ ΟΙ εισαγγελείς της
Λευκάδος να ελέγξουν την αδιαφορία του Δασαρχείου Λευκάδος (και παντός
αρμοδίου) για το ότι δεν έκαμε τίποτε προς την κατεύθυνση επιλύσεως του
προβλήματος, ένα χρόνο μετά, (2016) με κάλεσαν να καταθέσω και ν’ απαντήσω
γραπτώς στο Αστυνομικό Τμήμα Αγρινίου, για ποιο λόγο συνέταξα την επιστολή
αυτή.
ΕΔΩΣΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΟΥ όπως
μου ζητήθηκε, προσπαθώντας να εξηγήσω τα ήδη εξηγημένα μες από την ίδια μου την
επιστολή. Αλλά, ένα έτος μετά (2017) μου ζητείται και πάλι να καταθέσω για ποιο
λόγο προέβην στο φοβερότατο τούτο κακούργημα να διαμαρτυρηθώ για την παρουσία
των κυνηγών ανάμεσα στα σπίτια μας και την αδιαφορία των αρχών. Δίνω την ίδια
ακριβώς κατάθεση-απολογία που έδωσα το 2016.
ΕΝΑ ΕΤΟΣ ΜΕΤΑ (εφέτος,
Ιούλιος του 2018) λαμβάνω «κλητήριο θέσπισμα» με το οποίο καλούμαι στο τριμελές
πρωτοδικείο Λευκάδος, να δικαστώ (στις 25.9.2018) για τα «ψεύδη» μου. Με μόνο
μάρτυρα κατηγορίας το Δασαρχείο Λευκάδος, του οποίου οι περισσότεροι υπάλληλοι,
είναι οι ίδιο κυνηγοί. Και πίσω από το Δασαρχείο, αόρατοι μεν αλλά παρόντες, οι
κυνηγοί, οι παρουσιαζόμενοι από κάποιους Λευκάδιους φίλους ως πολυδύναμοι, αφού
(όπως λένε πάντα αυτοί οι Λευκάδιοι φίλοι), τινές εξ αυτών κατέχουν πολύ υψηλά
αξιώματα, που φτάνουν ακόμα και στην δυνατότητα χρηματοδοτήσεως πολιτικών
κομμάτων... Δεν γνωρίζω πλήρως τα εν Λευκάδι. Ό, τι άκουσα λέω. Όμως το τι
συμβαίνει γενικότερα με τις βιομηχανίες κυνηγετικών υλικών, το είχα από παλαιά
αντιληφθεί. Αλλά να εξηγηθώ: Εγώ την επιστολή δεν την έκανα ούτε για να
πολεμήσω τους πλουσίους κυνηγούς, ούτε για να βλάψω τη βιομηχανία κυνηγετικών
υλικών. Την έκανα μόνο και μόνο για την διαρκή παρουσία των κυνηγών ανάμεσα στα
σπίτια μας και για την αδιαφορία των αρχών…
ΝΑΙ, ΣΕ ΔΙΚΗ ο
διαμαρτυρόμενος πολίτης. Ώστε από θύμα να μετατραπεί σε θύτη. Σα να μην έχει να
κάνει με δικαστικούς λειτουργούς της Ελληνικής Δημοκρατίας ορκισθέντες να
υπηρετούν τα συμφέροντα του Έλληνα πολίτη, αλλά, σα να είναι δικαστικοί
υπάλληλοι του Σουλτάνου, που πρέπει να καταστείλουν και να κατασυκοφαντήσουν
κάθε διαμαρτυρία των Ραγιάδων, απέναντι στις αδικίες που υφίστανται από μερίδα
προνομιούχων ομάδων της αυτοκρατορίας.
Αθήνα, 10 Σεπτεμβρίου 2018
Γιάννης Υφαντής,
PROLOGUE:
HOW THE GREEK
CITIZEN IS TRANSFORMED FROM A VICTIM TO A DEFENDANT, IN ORDER TO BE TERRORIZED (and
not talk); THE GREEK CITIZEN AND ANYONE WHO, LIKE HIM, WANTS TO COMPLAIN ABOUT
ANY SERIOUS OFFENCE THAT IS COMMITTED AGAINST THEM (or that comes to their
knowledge).
IN 2013, SEEING the
hunters’ barbarity continue between our homes, our yards, our streets, our
estates, and even, seeing the indifference of the local authorities (except for
the police that always responded to our phone calls), I wrote the following
letter, on my own initiative, but also, by the instigation of the signatories
to this letter who were neighbours and either permanent or temporary residents
of the area.
AND BECAUSE the
problem with the hunters continued, with the authorities being indifferent, in
2015, I sent this letter again to the Minister of the Environment.
AND INSTEAD of
dealing with the indifference of the Lefkas Forestry Department (as well as anyone
else who was accountable) for doing nothing to solve the problem, the
Prosecutors of Lefkas, one year later, (2016) asked me to testify and respond
in writing to the Police Department of Agrinio about the reasons for which I
had written this letter?
I TESTIFIED as
requested, trying to explain the things already explained in my own letter. But
one year later (2017), I am again asked to state why I committed the horrible
felony of protesting against the presence of hunters in our homes and the
indifference of the authorities. I’m giving the exact same statement - apology
I gave in 2016.
A YEAR LATER
(July 2018) I receive a "call to court" by which I am called to the
three-member court of Lefkas, to be judged (on September 25, 2018) for my
"lies". With only witness of persecution, the Forestry Department of
Lefkas, most of whose employees are hunters themselves. And behind the Forestry
Department, invisible but present, the hunters, presented by some Lefkadian
friends, as multi-powerful, since (as these Lefkadian friends say) some of them
hold very high posts and offices which even enable them to finance political
parties...I do not fully know Lefkas. I’m saying what I’ve heard. However, I
have long ago realized what is happening in general with the hunting
industries. But let me explain: I did not do this letter to fight the rich
hunters or to hurt the hunting industry. I only did it because of the constant
presence of the hunters in our homes and because of the indifference of the
authorities ...
YES, THE
PROTESTING CITIZEN is called to court. So that he can be transformed from a
victim to a victimizer. As if he doesn’t have to do with the judicial officers
of the Hellenic Republic who have been sworn to serve the interests of the
Greek citizen, but, as if they were the judicial officers of the Sultan, who
must suppress and slander any protest of the Greek slaves against the
injustices they suffer from a portion of privileged groups of the empire.
Athens, 10 September 2018
Yannis Yfantis
* * * * * * *
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΟΥ ΛΕΥΚΑΔΟΣ*
Θέμα:
ΟΙ
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΝΤΕΣ ΚΥΝΗΓΟΙ
(Η επιστολή απευθύνεται: 1. Στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, 2. Στο Υπουργείο
Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη 3. Στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης,
4. Στον Περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων, 5. Στο Δασαρχείο Περιοχής Λευκάδος, 6. Στην
Εισαγγελία Λευκάδος, 7. Στο Αστυνομικό Τμήμα Λευκάδος, 8. Στο τμήμα τουρισμού
Δήμου Λευκάδος).
Καλαβρός
Τσουκαλάδων, Λευκάδα 2013:
Κυρίες
και Κύριοι,
μένουμε
στη Λευκάδα, στην περιοχή ανάμεσα Τσουκαλάδες και Κάβαλο που λέγεται Καλαβρός. Σχεδόν σιωπηρά ομονοoύντες, χωρίς αποφάσεις συμβουλίων
και πλειοψηφιών, χαιρόμαστε το καθαρό φως της μέρας, το καθαρό σκοτάδι της
νύχτας, το φεγγαρόφωτο και τ’ άστρα, τη σιωπή, τον ήχο του ανέμου, τ’ αρώματα
της θάλασσας και του βουνού, έχοντας γείτονες κουκουβάγιες, γκιώνηδες,
κοτσύφια, τσίχλες, γερακίνες, καλογιάννους, κίσσες, λαγούς, αλεπούδες, χελώνες,
ασβούς... (τα λίγα ζώα που για την ώρα κατάφεραν να επιβιώσουν).
Όμως
αλλοίμονο! Κινδυνεύουμε από τους κυνηγούς. Από την πρώτη κιόλας μέρα της
«κυνηγετικής περιόδου», έφτασαν από το ξημέρωμα... Γέμισε ο τόπος μας λαγωνικά,
με τα κουδουνάκια τους να ηχούν, με τα στόματά τους να λακουμίζουν, με
ανθρώπους ντυμένους τις ειδικές «στολές παραλλαγής» κρατώντας όπλα και κινητά,
προτρέποντας με βάρβαρες φωνές, τουφεκίζοντας...
Πολλοί
από εμάς που βρέθηκαν στον πρωινό τους περίπατο, δεν ξέραμε προς τα πού να
κάνουμε. Καλέσαμε την Αστυνομία, το 100, το Δασαρχείο... Η πρώτη ερώτηση ήταν
αν «κυνηγούν μέσα στην ιδιοκτησία» μας. Και τι έγινε που είπαμε «ναι»; Τι έγινε
που ήρθαν, αν και καθυστερημένα (χρειάστηκε ξανά και ξανά να τηλεφωνήσουμε) και
είδαν με τα μάτια τους; Τι έγινε που έκαμαν σύσταση σε μιαν ομάδα κυνηγών; Όταν
υπάρχουν πενήντα ομάδες κυνηγών, τί βγήκε αν έγινε σύσταση στη μια; Τι έγινε που εμείς μη όντας τιμωροί κι
εκδικητές (αλλ’ αντιμετωπίζοντας κατά βάθος με κατανόηση και συμπόνοια όλα τα
όντα) δεν ζητήσαμε μηνύσεις; Τι έγινε που ζητήσαμε να λάβουν τα μέτρα τους οι
αρχές, γιατί δεν είναι δυνατόν να ζούμε κάθε στιγμή ως υποψήφια θηράματα;
Τίποτε
δεν έγινε.
*
Αλλά
να ξαναπούμε στις εδώ αρχές, για ν’ ακούσουν και τα Υπουργεία:
1.
Ότι οι κυνηγοί παραβιάζουν τις
ιδιοκτησίες μας, ΘΕΤΟΝΤΑΣ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ. Όταν δεν μπαίνουν οι ίδιοι μέσα στις
ιδιοκτησίες μας, μπαίνουν τα σκυλιά τους (που περνούν έξω από την πόρτα μας)
μπαίνουν τα σκάγια τους (που χτυπούν στα κεραμίδια και τα παράθυρα των σπιτιών
μας).
2.
Ότι οι κυνηγοί παραβιάζουν τις
ιδιοκτησίες εκείνων που, ναι μεν, δεν έχουν σπίτι, αλλά έχουν καλύβι,
τροχόσπιτο, ζώα, έχουν αμπέλι και λιοστάσι, όπου εργάζονται (σκάβουν,
κλαδεύουν, μαζεύουν τις ελιές τους, τρυγούν ). Ποιός θα προφυλάξει τους
ανθρώπους αυτούς (κι εμάς), από εκείνους που τόσο συχνά, τυφλωμένοι από το
πάθος του σπορ, σκοτώνονται μεταξύ τους;
3.
Όταν οι αρχές, ύστερ’ από τηλεφωνήματά μας, ρωτούν, «κυνηγούν μέσα στην
ιδιοκτησία σας;», τι εννοούν;
Ότι δηλαδή σημασία έχει μόνο το αν
μπήκαν στην αυλή μας, ή στο κτήμα μας; Το αν μπήκαν στον περιφραγμένο μας
χώρο; Αλλ’ αν κυνηγούν στα πενήντα μέτρα
από το σπίτι μας, όπου κι ο φράχτης μας, αυτό, δεν έχει σημασία, αυτό είναι
νόμιμο;
Ή μήπως εννοούν ότι η ιδιοκτησία του
γείτονα δεν είναι ιδιοκτησία;
Ή μήπως εννοούν ότι οι ελαιώνες και
τ’ αμπέλια είναι δημόσιο;
Ή μήπως εννοούν ότι ο δημόσιος τόπος ανήκει αποκλειστικά στους
κυνηγούς; Η λέξη «δημόσιο», (αν οι αρχές γνωρίζουν ελληνικά) σημαίνει κάθε
τι που ανήκει στον δήμο, δηλαδή στον λαό. Το δημόσιο ανήκει σε όλους τους
πολίτες, δεν είναι τσιφλίκι των κυνηγών. Με
ποιο δικαίωμα λοιπόν οι αρχές, χαρίζουν στους κυνηγούς, αυτό που ανήκει σε
όλους;
Ναι, δεν μιλούμε για έρημες
εκτάσεις, όπου μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να κάνουν το σπόρ τους (σκοτώνοντας
αυτά που εμείς θέλουμε να ζήσουν ή ακόμη τα θεωρούμε αδέρφια μας). Δεν μιλούμε
για έρημες εκτάσεις. Εκεί δεν θα τους βλέπαμε, δεν θα τους ακούγαμε, δεν θα μας
ενοχλούσαν, δεν θα έβαζαν σε κίνδυνο τη ζωή μας. Μιλούμε για τόπο, αραιά
κατοικημένο μεν, αλλά, κατοικημένο. Και βέβαια οι κάτοικοι αυτού του τόπου,
συνειδητά επέλεξαν την αραιοκατοίκηση, τηρώντας από τη μια το νόμο, κι από την
άλλη, δίνοντας την πρέπουσα σημασία στον ζωτικό χώρο, τον οποίο ενστικτωδώς
χρειάζονται και διαφυλάσσουν με κάθε θυσία όλα τα όντα, και που όταν τον
χάνουν, χάνουν το μέγιστο, δηλαδή την πρωταρχική τους φύση ή ακόμα και την ίδια
τους τη ζωή.
Μιλούμε για τόπο αραιά κατοικημένο,
με σπίτια κεραμοσκεπή, χαμηλά και σύμφωνα με την παράδοση, τροφοδοτούμενα δε τα
περισσότερα από ενέργεια που δίνει ο Ήλιος κι ο άνεμος. Έτσι λοιπόν την περιοχή
αυτή που συνειδητά την κρατήσαμε αραιοκατοικημένη, δεν την κρατήσαμε αραιοκατοικημένη
για να έχουμε σ’ αυτήν συνιδιοκτήτες τους κυνηγούς.
4.
Αλλά, ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι η
περιοχή Καλαβρού ανάμεσα σε Τσουκαλάδες και Κάβαλο, στους τουριστικούς χάρτες χαρακτηρίζεται ως τόπος περιπάτου; Δεν
ανησυχούν οι αρχές που πολλές φορές, περιπατητές ή κάμνοντες τζόκιγκ, γλύτωσαν
στο παρά λίγο τον θάνατο ή τον τραυματισμό, όταν μπροστά τους έφτασε ο λαγός
και πίσω του ο κυνηγός που τον πυροβολεί; Δεν ανησυχούν που ο περιπατητής είτε
ακόμη κι ο οδηγός οχήματος διαβαίνει ανάμεσα σε κυνηγούς που με το όπλο
κινούμενο νευρικά προς τα δω και προς τα κει, περιμένουν και πυροβολούν τα
διερχόμενα πουλιά;
5.
Δεν ανησυχούν οι αρχές για τα παιδιά,
τα οποία είναι φυσικό, κι αν ακόμη δεν είναι περιπατητές, ή περιβολάρηδες, ως
παιδιά γυρίζουν εδώ κι εκεί, ελεύθερα; Ή μήπως έχει επιτραπεί το κυνήγι ακόμη
και στα πάρκα;
6.
Δεν ανησυχούν οι αρχές, ούτε καν για το κυνήγι
σ’ εποχή που αυτό απαγορεύεται;
Αν οι αρχές, δεν γνωρίζουν όλα
τούτα, (παρόλο που απευθυνθήκαμε σ’ αυτές δεκάδες φορές),
αν δεν ανησυχούν για τα όσα επικίνδυνα γίνονται, δεν επεμβαίνουν δραστικά για
την προστασία του πολίτη, για τον οποίο υπάρχουν ως αρχές, τότε δεν είναι αρχές. Τότε είμαστε αναγκασμένοι να προστρέξουμε στις
αρχές που δημιουργούν τις αρχές και να καταγγείλουμε σ’ αυτές, τις αρχές που
δεν είναι αρχές.
*
Αν όντως απευθυνόμαστε σε αρχές, που ο
λόγος υπάρξεώς των είναι να υπηρετούν και να προστατεύουν τον πολίτη, τότε ζητούμε:
1.
Να στηθούν πινακίδες σε όλη την περιοχή οι οποίες θα προειδοποιούν ότι
απαγορεύεται η θήρα.
2.
Να ελέγχουν οι αρχές, αν τηρούνται αυτά που αναφέρονται στις πινακίδες.
3.
Να αναφέρεται στις πινακίδες ότι η περιοχή είναι κατοικημένη, τόπος περιπάτου
κι ότι απαγορεύεται αυστηρώς η θήρα.
4.
Να συνεργαστούν οι αρχές με τις συναρμόδιες αρχές και να πληροφορήσουν τους
κυνηγετικούς συλλόγους. (Δεν γίνεται να αντιμετωπίζουμε τους χιλιάδες κυνηγούς,
τον καθένα χωριστά ή να γινόμαστε κυνηγοί των κυνηγών, ψάχνοντας για τις
πινακίδες των αυτοκινήτων τους. Αυτά οδηγούν στην πολύ επικίνδυνη (μα και
συμφέρουσα στις διάφορες επαγγελματικές κλίκες)
κατάληξη που λέγεται αυτοδικία.
*
Ελπίζουμε
ότι θα λάβετε σοβαρά υπ’ όψιν το πρόβλημά μας, (που στην πραγματικότητα είναι
δικό σας πρόβλημα το οποίο φορτώσατε σε μας). Αν δεν ανταποκριθείτε, αν δεν
αναλάβετε τις υποχρεώσεις σας, θ’ αναγκαστούμε να χρησιμοποιήσουμε τη
δημοσιότητα και τα δικαστήρια της χώρας κι όλου του κόσμου. Πράγμα που δεν
θέλουμε να κάνουμε. Γιατί, δεν έχουμε καμμιάν όρεξη να σπαταλούμε πολύτιμο
χρόνο από τη ζωή μας και τις εργασίες μας, για να κυνηγούμ’ εσάς, επειδή δεν
κυνηγήσατε τους κυνηγούς, οι οποίοι μας αντιμετωπίζουν ως (παράπλευρα)
θηράματα.
Οι
δυνάμενοι (την ώρα τούτη) να υπογράψουν κάτοικοι της περιοχής:
Α,
Β, Γ, Δ, Ε, Ζ, … Ω.
________________________
Καλαβρός
Τσουκαλάδων, Λευκάδα, Οκτώβριος 2015:
*Κύριε Υπουργέ, αυτή είναι η επιστολή που στείλαμε
πριν δύο χρόνια. Όμως τίποτε δεν άλλαξε ως προς τους κυνηγούς. Τα πράγματα
μάλιστα έγιναν χειρότερα. Οι αρχές φέρονται (Αστυνομία, Δασαρχείο), με
μεγαλύτερη προθυμία, αλλ’ αδυνατούν να κάνουν κάτι αποτελεσματικό, διότι είναι
φανερό πως οι νόμοι της εποχής των τσιφλικάδων και των αριστοκρατίας των
κατακτητών καλύπτουν τους κυνηγούς, ενώ τους πολίτες οι ίδιοι νόμοι τους
κατατάσσουν στα θηράματα.
Και δεν έχει αλλάξει τίποτε κύριε Υπουργέ, διότι
«πολλά τα λεφτά», καθώς λένε, πίσω από τους αναίσθητους αυτούς sportsmen, που έχουν χόμπυ τους
τον σκοτωμό ζώων, κι ως παράπλευρα θύματα τους πολίτες ή και τους ίδιους τούς
συναδέλφους τους.
Γενιές και γενιές περιμέναμε, να βγάλουμε μιαν
αριστερή κυβέρνηση, που θα βάλει σειρά στον τόπο και θα κόψει τα προνόμια των
εχθρών της ζωής. Γι’ αυτό και αναμένουμε γρήγορες και αποφασιστικές κινήσεις
προς την κατεύθυνση λύσης του προβλήματος. Κινήσεις που θα δώσουν ξανά το
περιβάλλον σ’ εκείνους που το αγαπούν και κατέφυγαν σ’ αυτό για να ζήσουν δια
βίου μαζί του και φιλικά προς όλα τα όντα που το κατοικούν. Να δοθεί τέλος στην
απαράδεκτη αυτή κατάσταση, να μπαίνουν στα σπίτια μας οι βάρβαροι επιδρομείς του Σαββατοκύριακου, που βρίσκουν χαρά στην
εξόντωση.
LETTER OF THE
HABITANTS OF KALAVROS, LEFKAS
Subject:
THE DANGEROUS FOR OUR LIVES ILLEGAL HUNTERS
Kalavros, Tsoukalades, Lefkas 2013:
Dear Ladies and Gentlemen,
we live in Lefkas, in the area between Tsoukalades and
Kavalos called Kalavros. Almost
implicitly, without council decisions and majority decisions, we are pleased
with the clear daylight, the clear darkness of the night, the moonlight and the
stars, the silence, the sound of the wind, the aromas of the sea and the
mountain, having as neighbors owls,
guinea-fowls, hawks, rabbits, hares, foxes, turtles, badgers (the few animals that managed to survive
for the time being).
But allas! We are at risk from
hunters. From the very first day of the hunting season, they arrived from dawn
... Our place was full of greyhounds, with their bells sounding, with their
mouths lumping, with people dressed in special
camouflage uniforms holding guns and mobiles, urging with barbaric voices,
firing ...
Many of us who were found at their
morning walk did not know where to go. We called the Police, the Forestry
Department... The first question was whether they were hunting within our
property. And what happened when we said "yes"? What happened when
they arrived, though late (we had to call again and again) and saw with their
own eyes? What happened when they made a recommendation to a group of hunters?
When there are fifty groups of hunters, what was the result if a recommendation
was made to one? What
happened when we, not being punishers and avengers (but people who treat all
beings with understanding and sympathy), did not ask for lawsuits? What
happened when we asked for the authorities to take action and the necessary
measures because it is not possible to live constantly as potential preys?
Nothing
happened.
But let's inform the local authorities, so that the
Ministries can also become aware:
1. That the hunters are trespassing our property, PUTTING OUR LIVES IN DANGER. When
they do not invade our properties themselves, their hounds do so (passing
through our door) their bullets do so (they hit the tiles and the windows of
our houses).
2. That the hunters are trespassing the properties of those who, though they might have no
house, they have a hut, a caravan, animals, they have a vineyard and an olive
grove where they are working (digging, pruning, gathering their olives,
harvesting their vines). Who will protect
these people (and us) from those who so often, blinded by the passion of their
sport, are killing each other?
3. What do the
authorities mean exactly when, after our phone-calls, they ask, "are
they hunting in your property?"
So, the only thing that
matters is whether they entered our yard, or our estate? Whether they entered
our fenced space? If they are hunting fifty meters from our house, where our
fence is, that does not matter? Is that lawful?
Or do they mean that the
property of the neighbor is not property?
Or do they mean that the
olive groves and the vineyards are public?
Or do they mean that the public space belongs exclusively to
hunters? The word "public" (if the authorities know Greek) means
everything that belongs to “demos”/ “δήμος”,
that is to the people. The public belongs to all citizens, and it is not the private
land of the hunters. So what right do
the authorities have to give to the hunters what belongs to everyone?
Yes, we are not talking
about deserted lands, where these people can do their sport (killing those whom
we want to live or those whom we consider our siblings). We are not talking
about a desolate land. There, we would not see them, we would not hear them,
they would not bother us, they would not put our lives at risk. We are talking
about a place which, though sparsely populated, is still inhabited. And of
course, the inhabitants of this land consciously chose to live in a sparsely
populated area, keeping the law on the one hand, and on the other, giving the
proper meaning to the living space which they instinctively need, preserving
all beings at all cost. And when they lose that living space, they lose the
maximum, that is, their primordial nature, or
even, their own life.
We are talking about a land
that is sparsely populated, with tiled houses, low-roofed, built according to
the local tradition, with most of their electrical energy supplied by the nun
and the wind. Therefore, this area, which we consciously kept it sparsely
populated, we did not keep it sparsely populated so as to have in it the
hunters as co-proprietors.
4. BUT DON’T
THE AUTHORITIES KNOW that the
Kalavros area between Tsoukalades and Kavalos is characterized on tourist maps
as a space designated for walking? Aren’t the authorities worried about the
fact that many times walkers or joggers have closely escaped death or injury
when the hare happened to arrive in front of them and behind them the hunter
who shoots the hare? Aren’t they worried that the walker, or even the driver of
a vehicle, passes amongst hunters who, with the gun moving nervously up and
down, wait and shoot the passing birds?
5. Aren’t the authorities worried about the children, who naturally, even if they
are not walkers or grove owners, are wandering here and there freely, as children
do? Or has hunting been allowed even in the parks?
6. Aren’t the authorities worried about hunting at a time when it is forbidden?
If the authorities do not know all these things (even
though we have addressed them dozens of times), if they are not worried about
these dangerous things that are happening, if they are not actively involved in
the protection of the citizen, for whom they exist as authorities, then they are not authorities. Then we are
forced to go to the authorities that create the authorities and denounce to
them the authorities that fail to be authorities.
*
If we
are really addressing authorities whose reason for existence is to serve and protect the citizen, then we ask that:
1. Signs are set throughout the area
which will warn that hunting is forbidden.
2. The authorities check if the orders
on the signs are followed.
3. The signs mention that the area
is inhabited, that it is a place of promenade, and that hunting is strictly
forbidden.
4. The authorities cooperate with
the responsible authorities and inform the hunting clubs. (We cannot deal with
the thousands of hunters on an individual basis, or become hunters ourselves,
looking for their car license plates. Such things lead to the very dangerous
(but advantageous to the various professional cliques) outcome called “taking
the law into one’s hand”.
*
We hope you will take
our problem seriously (as this, in fact, is your own problem which you have
loaded on us). If you do not respond, if you do not take on your responsibilities,
we will be forced to use publicity as well as the courts of the country and the
world. That is something we do not want to do. Because we have no desire to
waste valuable time from our lives and our work to hunt you because you have
not hunted the hunters who treat us as (collateral) preys.
_____________________
Kalavros, Tsoukalades, Lefkas, October 2015:
Dear Minister,
this is the letter we sent two years ago. However, nothing has changed with
regards to the hunters. In fact, things have got worse. The authorities
(Police, Forestry Department) are behaving with greater willfulness, but they
are unable to do anything effective, because it is clear that the laws of the
era of the landlords and the aristocracy of the conquerors are covering the
hunters, while classifying the citizens as preys.
And nothing has
changed, Mr. Minister, because "there is a lot of money", as they
say, behind these insensitive ‘sportsmen’ who have as their hobby the killing
of animals, and as collateral victims the citizens or even their own
colleagues.
For many years
we have waited for the coming of a left-wing government that would rectify what
is wrong in this country and cut off the privileges of the enemies of life.
That is why we expect rapid and decisive action towards the solution of the
problem. Action that will give the environment back to those who love it and
have taken refuge in it in order to live their lives with it and as friends to
all the beings who inhabit it. Action that will put an end to this unacceptable
situation: having the barbaric invaders of the weekend, who find joy in
extermination, coming into our homes.
* * * * * * *
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
(δις, το 2016 και το 2017) ύστερ’ από εντολή του εισαγγελέως Λευκάδος Γεωργίου
Πετειναρέλλη.
ΑΠΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΣ-ΚΑΤΑΘΕΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ «παρανομία»
να συντάξω επιστολή με την οποία ζητούσα από την πολιτεία την προστασία εμού
και των γειτόνων μου....Προστασία από τους έχοντες ως σπορ τους την θανάτωση
ζώων κυνηγώντας τα με όπλα και σκυλιά ανάμεσα στα σπίτια μας.
Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ-ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΧΑΡΤΗ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ότι τα προ τριακονταετίας αγροκτήματα σήμερα
είναι οικισμός σαν εκείνον της Κηφισιάς. (Ποιός θα διενοείτο να κυνηγήσει στην
Κηφισιά;).
ΑΠΟΛΟΓΙΑ-ΚΑΤΑΘΕΣΗ:
Ο ΛΟΓΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ
ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ, εμπεριέχεται σαφέστατα στην ίδια την επιστολή.
Αλλά, ας προσπαθήσω (εφόσον μου ζητείται) να κάνω τον μάταιο κόπο (και πολύ
χρήσιμο συνάμα...) να μεταφράσω τον λόγο αυτόν, από τα ελληνικά στα...
ελληνικά:
Η επιστολή συνετάχθη από
εμένα τη παροτρύνσει του κυρίου Γεωργίου Βάσιου, κι όχι μόνο. Ο κύριος Βάσιος
εκπροσωπεί, σε συλλογικά ζητήματα, τους μονίμους (καθ’ όλη την διάρκεια του
έτους) κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι ανήκουν σε διάφορες εθνικότητες αλλά
είναι κυρίως Γερμανοί.
1. Ο κύριος Βάσιος και οι
άλλοι καταγγέλοντες απευθύνθηκαν σε μένα, ίσως επειδή έχω σπουδάσει νομικά, κι
ακόμα ίσως επειδή, όντας ποιητής, μπορώ να μπω στην ουσία του προβλήματος
και να περιγράψω τα πραγματικά γεγονότα
πλήρως, με παρρησία, σαφήνεια και ακρίβεια.
2. Αποδέχτηκα την πρόταση να
συντάξω την επιστολή διότι ο κίνδυνος θανασίμου ατυχήματος (συχνά οι κυνηγοί
σκοτώνονται μεταξύ τους ή σκοτώνουν αθώους πολίτες) σε τέτοιες περιοχές είναι
μέγας.
3. Αποδέχτηκα την πρόταση να
συντάξω αυτή την επιστολή διότι σε τέτοιες περιπτώσεις καραδοκεί ο μέγιστος
κίνδυνος της αυτοδικίας. Διότι ο αθώος, είναι απρόβλεπτος, ακόμη κι ως προς τον
ίδιο του τον εαυτό. Προσωπικές προσβολές, κατατρομοκρατήσεις και αδικίες
γενεών, αθροίζονται και γίνονται ένα
μείγμα που όταν εκρήγνυται σκορπά τον θάνατο. Όπως συνέβη πριν από λίγα χρόνια
με τον ποιμένα του Αγρινίου, που, «βιαζόμενος» επί 39 έτη από τους παλικαράδες
κυνηγούς, βιαζόμενος αυτός και η οικογένειά του κατά συρροήν (με τις αρχές και
τις υπηρεσίες να κωφεύουν) άστραψε και βρόντηξε σκορπώντας τον θάνατο
αδιακρίτως, θανατώνοντας ακόμη κι έναν δεκαεπτάχρονο που η ηλικία του δεν του
επέτρεψε να έχει την ωριμότητα να κατανοήσει το τί πράγματι κάνει, ποδοπατώντας
φράχτες και τουφεκίζοντας μέσα σε ιερές ιδιοκτησίες, ανάμεσα σε κοπάδια μ’
εγκύους προβατίνες....
4. Αποδέχτηκα την πρόταση να
συντάξω αυτή την επιστολή διότι:
α) Είμαι κι εγώ μόνιμος
κάτοικος της περιοχής (παρόλο που εφέτος για λόγους επιβίωσης κατέφυγα στην
αγροικία των γονέων μου στο Αγρίνιο) και υπέστην ο ίδιος την κατατρομοκράτηση
τού να κυνηγούν και να πυροβολούν κοντά στο σπίτι μου, ανάμεσα στα σπίτια μας, με
τα σκυλιά τους κάποτε να περνούν τρέχοντας μες από τις αυλές μας και τα σκάγια
τους να πέφτουν στα παράθυρά μας.
β) Είμαι ενεργός πολίτης,
οπαδός της άμεσης δημοκρατίας του Κλεισθένους και του Σόλωνος, την οποία
εφαρμόζω πάντοτε και παντού, παρόλο που για τους λαούς αποτελεί το αεί
ζητούμενον και μηδέποτε ερχόμενον, παρόλο που το Ελληνικό Κράτος έχει ως πολίτευμά
του την κληρονομική ολιγαρχία (όπως εγώ την αποκαλώ, εραστής όντας πάντοτε του
να λέγω τα πράγματα με το ακριβές όνομά τους).
Ως ενεργός
πολίτης έχω την υποχρέωση και το δικαίωμα να καταγγέλλω παν ό,τι με τρομοκρατεί
ή τρομοκρατεί τους συμπολίτες μου, παν ό, τι παραβιάζει την ιερότητα του
ζωτικού μου χώρο, παν ό,τι είναι παράνομο, έστω και αν θεωρείται νόμιμο,
καλυπτόμενο κάτω από παρωχημένους νόμους, οι οποίοι έχουν την καταγωγή τους σε
νόμους που εθέσπισεν η ύβρις βαρβάρων κατακτητών.
Μήπως δεν είναι ο Λευκάδιος
ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, εις εκ των ελευθερωτών των Ιονίων Νήσων, που
έγραψε το ποίημα «Φωτεινός»; Τί καταγράφει και καταγγέλει με το ποίημά του αυτό
ο μέγας πατριώτης και ποιητής; Τον νόμο του βαρβάρου κατακτητή σύμφωνα με τον
οποίο για τους κυνηγούς δεν υπάρχουν ιδιοκτησίες και δικαιώματα ιδοκτητών, αλλά
μόνο το δίκιο του δυνατού, το δίκιο του δυνάστη, του κατακτητή, η άνευ όρων
αυθαιρεσία και βαρβαρότητα.
Είναι σημαδιακό το ότι στο
νησί του «Φωτεινού», στο νησί του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, ο εισαγγελεύς
Πρωτοδικών Λευκάδος, κατηγορεί έναν ποιητή, διότι συντάσσει επιστολήν δια της
οποίας εκφράζει την αγανάκτησή του και την αγανάκτηση των γειτόνων του, για την
κατατρομοκράτηση που υφίστανται από τους κυνηγούς. Άραγε, για ποιο λόγο, μετά
τρία έτη; Κάποιοι αρμοδιότεροί του πρέπει να το ψάξουν.
Και να του μάθουν ότι Ο
ΝΟΜΟΣ ΕΓΙΝΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΙ ΟΧΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟ.
Να του μάθουν ότι η λέξη
ΝΟΜΙΜΟΝ διαβάζεται κι ανάποδα.
Να του μάθουν ότι και οι
τύραννοι έχουν νόμους, που τους επικαλούνται, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει
να τους σεβόμαστε.
Να του μάθουν ότι πάνω από
εισαγγελείς και κρατικές υπηρεσίες που αδιαφορούν για τη ζωή του πολίτη,
υπάρχει ο κυρίαρχος λαός, μαζί με όλους εκείνους τους «θνητούς αθανάτους» που
αποτελούν την ψυχή του και τους πραγματικούς εκφραστές του.
5. Ανέλαβα να συντάξω αυτή
την επιστολή, διότι είμαι ποιητής. (Εγγλέζικο περιοδικό, δώδεκα έτη πριν, με
κατατάσσει μεταξύ των 15 εν ζωή σημαντικοτέρων ποιητών της οικουμένης). Κι ο
ποιητής γεννιέται, δεν γίνεται, ούτε με σπουδές, ούτε με πλούτη, ούτε με τα
μέσα. Γεννιέται. Και δεν φταίει που γεννιέται τέτοιος που γεννιέται. Δεν το
ζήτησε. Κι αφού γεννιέται τέτοιος, «σηκώνει στους ώμους του» καθώς λέει ο
Ρεμπώ, «όλη την ανθρωπότητα, ακόμα και τα ζώα». Κι αφού γεννιέται τέτοιος,
είναι γι’ αυτόν βιολογική ανάγκη, η υπεράσπιση της ελευθερίας και της
δικαιοσύνης, είναι γι’ αυτόν βιολογική ανάγκη η παρρησία, η έκφραση, η αλήθεια
και η ομορφιά.
Κι ο Θεοδωράκης; Ο Μίκης
Θεοδωράκης στο ποίημα-τραγούδι του, λέει για τον επίσης Λευκάδιο ποιητή (τι
συμπτώσεις!!!): «Άγγελε Σικελιανέ, σ’ εσέ κράζω. / Η ψυχή της πατρίδας μου,
είσαι εσύ, πολύμορφο ποτάμι».
Διότι ο μέγας αυτός άνθρωπος
του πολιτισμού, ο μεγαλύτερος αυτή τη στιγμή σε όλη την ανθρωπότητα, γνώριζε το
απλούστατο για έναν όντως Έλληνα: Γνώριζε αυτό που ο εισαγγελεύς ούτε καν
υποψιάστηκε ποτέ. Ότι δηλαδή οι ποιητές αποτελούν την ψυχή του λαού τους, κι ως
τέτοιοι, όχι μόνο δεν μπορούν να σωπάσουν, αλλά το ίδιο το Σύμπαν τους
απαγορεύει τη σιωπή. Διότι ο ποιητής ως προς ένα επίπεδο αντιλήψεως, ανήκει μεν
στις ανθρώπινες κοινωνίες κι αποτελεί μέρος των ανθρωπίνων συστημάτων, αλλά στο
επίπεδο της υπερπραγματικότητος, είναι πολίτης του Σύμπαντος (δεν το λέγω μόνον
εγώ) κι ως τέτοιος, εν μέρει μόνον κινείται συμφώνως προς τους κοινωνικούς
νόμους (και μόνο όταν αυτοί είναι σύμφωνοι προς τους συμπαντικούς νόμους). Ο
ποιητής κινείται συμφώνως προς τους συμπάντιους νόμους και με τον τρόπο του
Αγίου Καραϊσκάκη ή καλύτερα του Νίτσε, λέγω ότι, δίνει λόγο (απολογείται) μόνον
στον εαυτό του και στο Σύμπαν (που είναι ο μεγάλος του εαυτός). Σε κανέναν
άλλον.
«Υπερβολές», θα πει κάποιος
ανόητος. Γιατί αγνοεί ότι, είναι η υπερβολή που φέρνει την υπερβολή. Αλλά, τί
είναι η ποιητική υπερβολή; Είναι η περιοχή της πρωταρχικής κανονικότητας, που
κάποτε αποκαλείται «Η Χρυσή Εποχή». Της πρωταρχικής κανονικότητας, από την
οποία πέφτοντας η ανθρώπινη συνείδηση κι ευρισκόμενη πλέον εν υπνώσει, θεωρεί
κανονικότητα την ζούγκλα μέσα στην οποία ζει, κι αποκαλεί υπερβολή την
πρωταρχική κανονικότητα του ποιητή.
*
ΝΑΙ, Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΛΕΥΚΑΔΟΣ,
έκανε ό,τι μπορούσε. Κάποτε μάλιστα βρήκε τους κυνηγούς με τ’ αυτοκίνητά τους,
τα σκυλιά τους και τα όπλα τους έξω από το πορτόνι μου. Εκεί οι αστυνομικοί
ζήτησαν από εμένα να πω, αν θέλω να γίνει μήνυση, κι εγώ τους είπα: «Αν δίνουν
τον λόγο τους ότι δεν θα μας ξαναενοχλήσουν δεν κάνουμε μήνυση». Οι κυνηγοί
είπαν ότι δεν θα μας ξαναενοχλήσουν και χωρίσαμε οι τρεις ανθρώπινες ομάδες
φιλικά.
*
ΝΑΙ, ΟΙ ΤΟΥ ΔΑΣΑΡΧΕΙΟΥ
ΛΕΥΚΑΔΟΣ, όντας άλλωστε οι περισσότεροί από τους ίδιους κυνηγοί (όπως έχω
αντιληφθεί), λένε τη μισή αλήθεια. Πουθενά δεν αναφέρουν ότι τους τηλεφωνούσαν,
εκτός από τον κύριο Βάσιο, εγώ, η γυναίκα μου είτε άλλοι που ήσαν γείτονες ή
φιλοξενούμενοι και ήσαν μάρτυρες των γεγονότων.
Πουθενά δεν αναφέρουν πως όταν
τους βρίσκαμε, έκαναν πως δεν καταλαβαίνουν για ποιο πράγμα μιλάμε, ή έλεγαν
ότι βρίσκονταν μακριά και δεν μπορούσαν να έρθουν, κι όταν κάποτε έρχονταν,
εσκεμμένως έρχονταν πολύ καθυστερημένα, όταν οι κυνηγοί πλέον είχαν γίνει
άφαντοι, αφήνοντας πίσω τους άδεια φυσίγγια και τη μυρουδιά του μπαρουτιού.
*
ΝΤΡΑΠΗΚΑ ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΣΑ ΟΤΙ
ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, του πολιτισμού, της ποιήσεως, ένας εισαγγελεύς
κατηγορεί έναν ποιητή για ψευδή καταγγελία. Ντράπηκα διότι στη χώρα της
ποιήσεως, ένας εισαγγελεύς, ως να ήτο δικαστής του σουλτάνου, αντιμετωπίζει τον
ποιητή ως ραγιά. Γιατί άραγε; Για πολλά και διάφορα, μα κυρίως: Γιατί αγνοεί
εκείνο που είπε ο Άναξ των Δελφών, σε κάποιον που ρωτούσε κάτι άσχετο, ενώ στην
πραγματικότητα σκεφτόταν με ποιο τρόπο θα εξοντώσει τον ποιητή Αρχίλοχο. Τι
είπε λοιπόν η Πυθία; «Αλλοίμονο σ’ εκείνον που έβαλε στο νου του να βλάψει έναν
υπηρέτη των Μουσών».
Ντράπηκα κι αγανάχτησα για
την κατάντια της χώρας μου. Όπου δεν μας έφταναν οι Σόιμπλε και οι Ερντογάν,
έχουμε και τους άλλους, τους αποκαλουμένους κατ’ ευφημισμόν ανθρώπους του
νόμου. Οι οποίοι στην περίπτωσή μου (και σε χιλιάδες άλλες περιπτώσεις) τι
κάνουν; Ανακαλύπτουν τον πίσω νόμο-δρόμο
του Εφιάλτη, και καταστρώνουν σχέδια, για το πώς θα κάνουν να φαίνεται ο
αμυνόμενος ως επιτιθέμενος, ο αδικούμενος ως ένοχος, κι εντέλει το θύμα ως
θύτης. (Πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα οι πολίτες να φοβούνται, και να μην
καταγγέλλουν τα εγκλήματα που πέφτουν στην αντίληψή τους. Δηλαδή, έμμεση
προστασία του εγκλήματος, από εκείνους που ορκίστηκαν να το πολεμούν!!!).
Ντροπή, αηδία κι αγανάχτηση. Αλλά η Νέμεσις ποτέ δεν χάνει τα χνάρια της
Ύβρεως. Ώστε παντού και πάντοτε η συμπάντεια Δίκη του Αναξίμανδρου να
επεμβαίνει, και «κατά την του χρόνου τάξιν» να φέρνει την κάθαρση.
Γιάννης Υφαντής
WITNESS STATEMENT AT THE POLICE
DEPARTMENT OF AGRINIO (twice, in 2016 and 2017) to the Officer Mr. Katsimardos,
following the order of the Prosecutor of Lefkas, Mr. Georgios Petinarellis.
I AM
A DEFENDER/WITNESS FOR THE "illegality" of writing a letter by which
I asked the state the protection of myself and my neighbors .... Protection
from those who have as a hobby the killing of animals by hunting them with guns
and dogs in our homes.
THE
PLEA/STATEMENT IS ACCOMPANIED BY A MAP WHICH
PROVES that today's 30-year farms are a settlement very much like that of
Kifissia. (Who would ever consider hunting in Kifissia?).
PLEA-WITNESS
STATEMENT:
THE REASON THAT LED TO THE WRITING
OF THIS LETTER is very clearly contained in the letter itself. But, let me try
(as requested) to do the futile labour (and very useful at the same time ...)
of translating this writing, from Greek into ... Greek:
The letter was written by me by the
instigation of Mr. George Vassios, and others. Mr Vassios represents, in
collective matters, the permanent (throughout the year) residents of the region
who belong to different nationalities but are mainly Germans.
1. Mr Vassios and the other
complainants have approached me, perhaps because I have studied law, and
perhaps, because, being a poet, I can get into the essence of the problem and
describe the real facts in full and in a bold, clear and precise manner.
2. I accepted the proposal to
compose the letter because the risk of a fatal accident (we very often learn
about hunters killing each other or killing innocent civilians) in such areas
is great.
3. I accepted the proposal to draw
up this letter, because in such cases lurks the maximum risk of
self-management. Because the innocent is unpredictable, even towards his own
self. Personal insults, terrorizations and injustices through generations are
added together and become a mixture that, when exploded, spreads death. As
happened a few years ago with the shepherd of Agrinio, who, "raped"
for 39 years by the “brave” hunters, both
himself and his family together (with the authorities and the services being
deaf), “exploded” and scattered death indiscriminately, killing even a
seventeen-year-old whose age did not allow him to have the maturity of realizing
what he was doing when trampling fences and firing in sacred properties, among
flocks of pregnant ewes.
4. I accepted the proposal to write
this letter because:
a) I am also a permanent resident of
the area (although this year due to financial reasons I resorted to my parents'
farmhouse in Agrinio) and have suffered myself the terrorization of hunting and
shooting near my house, among our homes with their dogs running on some
occasions through our courtyards and their bullets falling into our windows.
b) I am an active citizen, a
follower of the immediate democracy of Cleisthenes and Solon, which I apply
always and everywhere, even though for the peoples it is the most wanted and
never coming, even though the Greek state has as its policy the “hereditary
oligarchy” (as I call it, since I always like to say things with their exact
name).
As an active citizen, I have the
duty and the right to denounce everything that terrifies or my fellow citizens,
everything that violates the sanctity of my living space, everything that is
illegal, even if it is considered legitimate, covered up by obsolete laws,
which have their origin in laws established by the hubris of barbarous
conquerors.
And is not the poet Aristotle
Valaoritis who comes from Lefkas, one of the liberators of the Ionian Islands,
by writing the poem "Foteinos"? What does he record and denounce with
this poem of his this great patriot and poet? The law of the barbarian
conqueror, according to which there are no properties or property rights, but
only the right of the powerful, the right of the oppressor, the conqueror, the
unconditional arbitrariness and barbarity.
It is significant that on the island
of "Foteinos", on the island of the poet Aristotle Valaoritis, the
Prosecutor of Lefkas accuses a poet because he writes a letter expressing his
indignation and the indignation of his neighbors for the terrorization they
suffer from hunters. But why does this happen after three whole years? Those
whose jurisdiction it is should look into it.
And they should teach him that THE
LAW WAS MADE FOR THE MAN AND NOT THE MAN FOR THE LAW.
They should teach him that the word
"NOMIMON" (i.e. “legal”) is also read backwards.
They should teach him that the
tyrants have laws which they invoke, but that does not mean we have to respect
them.
They should teach him that over
public prosecutors and state agencies that are indifferent to the life of the
citizen, there is the dominant people, along with all those "mortal
immortals" that make up his soul and his real exponents.
5. I took on the writing of this
letter because I am a poet. (Twelve years ago, an English magazine ranked me
among the 15 most important in-life poets of the world). And the poet is born,
not made, neither by riches nor by means. He is born. And he is not to blame
for being born the way he is born. He did not ask for it.
And since he is born this way, he
"is carrying on his shoulders" as Rimbaud says, "all mankind,
even the animals." And since he is born this way, the
defence of freedom and justice is for him a biological need, for him the
biological need is blessing, expression, truth and beauty. Boldness,
expression, truth and beauty are for him a biological need.
And Theodorakis? Mikis Theodorakis
in his poem-song says about the other poet, also from Lefkas (what coincidences
!!!): "Angele Sikeliane, To you I’m shouting. "The soul of my
homeland, you are, a multi-faceted river."
Because this great man of
civilization, the greatest at this moment in all mankind, knew the simplest for
a true Greek: He knew what the prosecutor had never even suspected: namely,
that the poets are the soul of their people, and as such, not only can they not
become silent, but the very universe itself forbids their silence. Because the
poet, in terms of a level of perception, belongs to human societies and is part
of human systems, but at the level of super-reality, he is a citizen of the
Universe (it is not just me saying this) and as such, he only partially moves
in accordance with social laws (and only when they are in accordance with
universal laws). The poet moves in accordance with the universal laws and in
accordance with the way of Saint Karaiskakis, or better, the way of Nietzsche.
I am saying that he accounts for what he does only to himself and to the universe
(which is his great self). To no one else.
"Exaggerations," a fool
will say. Because he ignores that it is the exaggeration that brings the
exaggeration. But, what is the poetic exaggeration? It is the area of primitive
regularity, once called "The Golden Age". The human consciousness has
fallen from that primordial regularity and is now in sleep, considering as
regularity the jungle in which it lives, calling the primordial regularity of
the poet an exaggeration.
*
YES, THE POLICE IN LEFKAS, did what they
could. Sometimes they even found the hunters with their cars, their dogs and
their guns outside my porch. There the police officers asked me to say if I
wanted a file a lawsuit, and I said to them: "If they give their word to
us that they will not bother us again, then we will not sue them." The
hunters said they would not trouble us again and three human teams (us, the
police and the hunters) parted amicably.
*
YES, THE PEOPLE FROM THE FORESTRY DEPARTMENT IN LEFKAS,
most of them being hunters themselves (as I have perceived), say only half the
truth. Nowhere do they mention that they have received phone calls not only
from Mr Vassios, but also from myself, my wife, as well as from others who are
neighbors or guests and witnessed the same events.
Nowhere do they say that when we
managed to find them on the phone, they pretended they couldn’t understand what
we were talking about, or they said they were away and could not come, and in
the cases that they actually came, they were deliberately arriving late, by
which time the hunters had left, leaving behind empty cartridges and the smell
of gunpowder.
*
I WAS ASHAMED WHEN READING THAT IN
THE COUNTRY OF DEMOCRACY, culture, and poetry, a prosecutor is accusing a poet
of filing a false complaint. I was appalled because in the country of poetry, a
prosecutor, as if he were the judge of the sultan, is treating the poet as a slave.
Why is that? Because For many and different reasons, but mainly because he
ignores what the King of Delphi said to someone who was asking something
irrelevant, while in fact he was thinking about how he could exterminate the
poet Archilochus. So what did Pythia say? "Woe to the one who set his mind
on hurting a servant of the Muses".
I was embarrassed and indignant
about the decline of my country. As if the Schäubles and the Erdogans were not
enough, on top of those, we have the others, the euphemistically called men of
the law. Who in my case (and in thousands of other cases) do what exactly? They
discover the law/road of Efialtis that lies behind, and make plans about how to
make the defendant look like an attacker, the victimized as guilty, and
eventually, the prey as a hunter. (Which results in people being afraid, and
not denouncing the crimes that come to their attention. In other words, we are
talking about an indirect protection of crime by those who vowed to fight it
!!!). Shame, disgust and indignation. But Nemesis never misses the footsteps of
Hubris, and so, everywhere and always the universal Trial of Anaximander
intervenes, and "according to the order of time" brings catharsis.
Yannis Yfantis
* * * * * * *
ΚΛΗΤΗΡΙΟ ΘΕΣΠΙΣΜΑ (απόσπασμα):
Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΠΛΕΙΜ/ΚΩΝ ΛΕΥΚΑΔΑΣ σύμφωνα με τα άρθρα
245 και 321 Κ.Π.Δ.
Καλούμε τον Υφαντή Ιωάννη του Δημητρίου, να
εμφανιστεί αυτοπροσώπως στο ακροατήριο
του ΤΡ. Πλ. ΛΕΥΚ την 25ην
Σεπτ. 2018 ημ. Τρίτη κα ώρα 09.00 π. μ. για να δικαστεί ως υπαίτιος του
ότι:
Κατηγορείται ως υπαίτιος του ότι στη Λευκάδα την 19.
12. 2013 αναφερόμενος στην Αρχή εξέθεσε εν γνώσει του ψέματα αποκρύπτοντας την
αλήθεια…
… καθόσον η Δ/ση Δασών Π. Ε. Λευκάδας πραγματοποίησε
την εποχή εκείνη περιπολίες από 27-11 έως 12-12.2013 στην επίμαχη περιοχή χωρίς
να εντοπισθούν κυνηγοί που να ασκούν θήρα παράνομα…
CALL TO COURT (EXCERPT):
THE PROSECUTOR
OF LEFKAS MISDEMEANORS COURT according to the articles 245 and 321 of the State
Penal Code,
calls Yannis Yfantis of Dimitrios, resident of Athens,
Folegandrou 3 Street, to appear for a hearing at the Three-member Misdemeanors
Court on Tuesday, 25 September
2018, at 9.00 am to be judged because on 19.12.2013, referring to the
Authorities, he knowingly stated lies hiding the truth…
… and because
the Forestry Department of Lefkas was patrolling the area in question between
27.11.2013 and 12.12.2013 and found no hunters hunting illegally...
* * * * *
* *
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
ΝΑΙ, ΣΕ ΔΙΚΗ Ο διαμαρτυρόμενος, πολίτης. Ώστε από
θύμα να μετατραπεί σε θύτη. Σα να μην έχει να κάνει με δικαστικούς λειτουργούς
της Ελληνικής Δημοκρατίας ορκισθέντες να υπηρετούν τα συμφέροντα του Έλληνα
πολίτη, αλλά, σα να είναι δικαστικοί υπάλληλοι του Σουλτάνου, που πρέπει να
καταστείλουν και να κατασυκοφαντήσουν κάθε διαμαρτυρία των Ραγιάδων, απέναντι
στις αδικίες που υφίστανται από μερίδα προνομιούχων ομάδων της αυτοκρατορίας
EPILOGUE
YES, THE
PROTESTING CITIZEN is called to court. So that he can be transformed from a
victim to a victimizer. As if he doesn’t have to do with the judicial officers
of the Hellenic Republic who have been sworn to serve the interests of the
Greek citizen, but, as if they were the judicial officers of the Sultan, who
must suppress and slander any protest of the Greek slaves against the injustices
they suffer from a portion of privileged groups of the empire.
____________________________________
Εικόνες: 1. Ιερώνυμος Μπος, 2. Νίκος
Εγγονόπουλος, 3. Γιάννης Υφαντής, 4. Φωτογραφία του Άγγελου Σικελιανού, 5. Carl
Haag. 6. Ο χάρτης του Καλαβρού, 7. Ιερώνυμος Μπος, 8. Ιερώνυμος Μπος
Pictures: 1.
Hieronymus Bosch, 2. Nikos Engonopoulos, 3.
Yannis Yfantis, 4. A photo of the poet Aggelos Sikelianos. 5. Carl Haag. 6.
This picture is the map of Kalavros. 7. Hieronymus Bosch. 8. Hieronymus Bosch
